1960’lardan başlayarak yükselen kadın hareketi ile dünyanın gündemine giren kadına yönelik şiddet, kadınların temel insan haklarını ihlal eden ve dünyanın her yerinde yaşanan bir sorun olup, toplumsal adalet, kalkınma ve barış önündeki en önemli engellerden biridir. Yapılan çalışmalar kadınların, ailede, eş ya da sevgili ile ilişkilerinde, işyerinde, sokakta ve eğitim kurumlarında yaygın olarak fiziksel, sözel, psikolojik, cinsel ve ekonomik şiddet yaşadıklarını ortaya koymaktadır. Her yıl binlerce kadın yaşadığı şiddet nedeniyle sakat kalmakta ya da ölmektedir. Kadına yönelik şiddet anne karnında başlayıp ölünceye kadar devam edebilmekte ve yaygın biçimde ev içinde yaşanmaktadır.Ev içi şiddetin kişisel bir mesele olarak algılanması ve meşru görülmesi yaygınlığının en önemli sebebidir. Şiddet sadece kadınları fiziksel ve psikolojik açıdan etkilemekle kalmaz; çocuklar ve toplum üzerinde de kuşaktan kuşağa aktarılan olumsuz sonuçlar doğurur.

Kadınların uzun yıllara dayanan mücadelesi sonucunda bugün artık kadına yönelik şiddetin önemli bir insan hakkı ihlali olduğu yaygın biçimde kabul edilmektedir. Devletler, giderek artan bir oranda, kadınların ayrımcılığa ve şiddete uğramadan yaşama hakkını güvence altına almaktadır. Kadın hareketinin mücadelesi sonucunda Türkiye’de 1980’lerden itibaren taraf olunan uluslararası sözleşmeler, yasal düzenlemeler, şiddeti önlemek amacıyla oluşturulan mekanizmalar başta olmak üzere kadına yönelik şiddetin önlenmesi yönünde önemli adımlar atılmıştır.